Het Vrijheidsbeeld moet je uiteraard gezien hebben tijdens een bezoek aan New York. Je kan daar gewoon niet onderuit. Volgens mij sturen ze je op de luchthaven zelfs onherroepelijk terug als je daar verteld dat je het beeld hebt overgeslagen.
En Lady Liberty bezoek je niet zomaar even tussendoor. Als je om 9 uur ´s morgens een ticket gaat kopen zal je hiervoor in een rij moeten gaan staan van meer dan honderd meter lang en ruim een uur moeten aanschuiven. Tegen 11 uur is die rij en de wachttijd al verdrievoudigd. Dit is één van de jammerlijke gevolgen van het feit dat New York City een mooie stad is, maar dat je ze wel moet delen met 9 miljoen andere Amerikanen en 50 miljoen toeristen per jaar.
Hierdoor wordt je overal in de stad behandeld als één van de beesten in de immense kudde. In Central Park lossen ze dit op door iedereen rond het park in een cirkeltje te laten lopen, allemaal samen in tegenwijzerzin. Enkel op die manier zullen op zaterdag en zondag de duizenden joggers zonder ongelukken aan hun lijn kunnen werken.

Central Park is echter een fantastisch stadspark. Het is ideaal om te joggen ( 10 kilometer omtrek ), om te wandelen, om te picknicken en uit te rusten en zelfs perfect om er met een kersvers lief naartoe te trekken.
New York is ook wel een stuk draaglijker gedurende het weekend. De stad schakelt in zijn geheel enkele versnellingen trager. Het gebeurd dat men al eens twee volle minuten niet naar zijn smartphone zit te loeren en er kan al eens gelachen worden. Soms.
In Central Park hebben we ook gefietst. We hebben trouwens gans het eiland rondgefietst en over de Brooklyn Bridge naar… euh…Brooklyn gereden. En terug.

Gisterenavond zijn we gaan eten in The Spotted Pig. Een kroeg versus restaurant aka hamburgerkeet met, jawel, een Michelinster. Het is leuk eens ergens te komen waar mensen niet tegen hun goesting werken en de indruk geven dat ze ook nog eens weten waarmee ze bezig zijn.

Het is gelegen in The Village, het meest gezellige stukje van de stad. Manhatten is enorm simpel om te bewandelen met al die genummerde parallelle straten. Maar eenmaal in The Village verliest het stadsplan plots elke logica. En voor je het goed en wel beseft ben je in cirkeltjes aan het lopen. Toch waren we ( na drie keer vragen weliswaar ) al voor zes uur in het restaurant en hebben we maar tien minuten moeten wachten voor een tafel. Blijkbaar is de hype dus al wat overgewaaid… We bestelden hun “signature dish”; zijnde de roquefort burger met shoestring fries. De gemillimeterde frieten zijn echt wel lekker, maar roquefort daarentegen, hoort volgens mij echt niet thuis tussen een hamburger. Na drie beten begint het al tegen te steken en heb je veels te veel wijn nodig om het te blijven door spoelen. En plots zit je op een kaas en wijnavond in plaats van in een sterrenzaak. Ze hadden misschien beter camembert gebruikt of een geitenkaas ofzo?
Vandaag hebben we gedineerd op straat. Bbq chicken with fries. Ook niet slecht en zelfs goedkoper dan pakweg een cola in Central Park.
Zonet hebben we nog genoten van een 2 uur durende boottocht bij valavond. Weer eens zoiets waar je niet veel van verwacht, maar dan echt wel blijkt mee te vallen en je hoeft er niet voor door een metaldetector of uren aan te schuiven. Bovendien is de skyline is echt wel indrukwekkend na zonsondergang.

Morgen is het zondag en dan schakelen we ongetwijfeld nog een versnelling lager.

0 reacties:

Een reactie posten

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Subscribe to Amerikareis 2010 by Email