We hebben ongeveer een half jaar lang redelijk wat voorbereiding gehad aan deze reis en we kunnen nu begrijpen waarom er reisbureaus bestaan die al de opzoekingen en reservaties in jou plaats doen. Want zelfs nu, enkele dagen voor ons vertrek, zijn we van tal van zaken nog lang niet zeker. Onze shuttle vanaf luchthaven in LA bijvoorbeeld . Ook kunnen bepaalde elementen de pret nog gedeeltelijk bederven.
1. De Eyjafjallajökul
Deze vulkaan raast nog vrolijk door tot grote ergernis van iedereen die het van vliegtuigen moet hebben. Een reis die niet besteld werd via een reisorganisatie is dan ook veel minder verzekerd. Als zondag ons toestel niet kan opstijgen door de dreigende roetwolken, zal ons ticket simpelweg terugbetaald worden, maar er zullen geen alternatieven aangeboden worden. En voor de mobilhome, de campings en de hotels zullen we annulatiekosten moeten betalen. Reizen kunnen we dan bijvoorbeeld wel nog naar de zee of de ardennen...
2. De Tioga Pass
Om van Zion National Park naar Yosemite National Park te rijden zullen we een rit van 900 km moeten overbruggen. Eerst rijden we langs Death Valley, het laagste punt van de VS, met buitensporig hoge temperaturen. Tegen de late namiddag zitten we dan weer op 3000 meter hoogte in de Sierra Nevada Mountains. Die Tioga Pass is de enige Oostelijke ingang van Yosemite Park en is gedurende de winter gesloten vanwege de extreme sneewval. Dit wordt dus een lange rit, maar wel één vol contrasten en natuurlijk supermooi. Het probleem is dat deze Tioga Pass meestal pas sneeuwvrij is tegen eind mei, begin juni en uitzonderlijk al wel eens tegen eind juni. Vorig jaar was de Pass geopend vanaf 19 mei. Volgens onze planning moeten wij de Pass oversteken op 6 juni. We zijn vandaag reeds 17 mei en de overheid wil nog geen vaste datum geven voor de vermoedelijke opening. "Officieuze" instanties beweren dat men enkele dagen achter staat op vorig jaar en dat Memorial Day ( 31 mei ) de streefdatum is voor dit jaar. Dit zal dus allemaal erg nipt worden Als de Pass niet op tijd sneeuwvrij is zal ik bina 300 km moeten omrijden, waardoor we een saaie rit van 12 uur non stop voor de boeg zullen hebben.
De dollar staat nog steeds heel erg laag en dat was een extra excuus om naar de VS te reizen. Maar dat was buiten de euro gerekend. Die staat nu plots ook belachelijk laag, waardoor die lage dollarkoers niet veel meer uitmaakt.
Een voorbeeld: Toen ik in februari deze reis aan het plannen was kwam ik tot de volgende som; twee entreetickets voor Universal Studio´s is 100 dollar oftewel maar 73 euro. Vandaag kost die 100 dollar plots 80 euro. We kunnen dus enkel hopen dat de euro snel terug gaat klimmen zodat tegen de dag dat VISA aan het afrekenen gaat de entreetickets en de hamburgers ons terug goedkoper gaan uitvallen. Zoniet zullen we het moeten hebben van de fruitautomaten in Vegas.
0 reacties:
Een reactie posten